Abstrakt

W artykule omówiono przepisy regulujące wypłatę i opodatkowanie świadczeń związanych z wypoczynkiem pracownika.

Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych

Jak wynika z postanowień art. 3 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych¹, obowiązek utworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych spoczywa na pracodawcach zatrudniających powyżej dwudziestu pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Jednakże układy zbiorowe pracy mogą stanowić, że fundusz taki nie będzie tworzony (zob. art. 4 ust. 1 powołanej ustawy).

Pozostali pracodawcy, tj. ci którzy zatrudniają poniżej dwudziestu pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, mogą utworzyć fundusz na zasadach określonych w powołanej powyżej ustawie.

Osoby uprawnione do korzystania z funduszu to pracownicy i ich rodziny, jak również byli pracownicy (emeryci i renciści) ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał w regulaminie, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z funduszu.

Fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Wysokość odpisu wynosi, na jednego zatrudnionego, 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło wyższą kwotę. Zasady te nie dotyczą pracowników młodocianych oraz pracowników zatrudnionych w szczególnie uciążliwych warunkach. W pierwszym przypadku wysokość odpisu podstawowego wynosi 5%, 6%, 7% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej odpowiednio w pierwszym, drugim i trzecim roku nauki. Natomiast w drugim przypadku [...]