Abstrakt

W dniu 27.4.2004 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z Konstytucją Rzeczpospolitej Polskiej przepisów § 48 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 22.3.2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) oraz art. 32a ustawy z 8.1.1999 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.).

Trybunał Konstytucyjny, ustalił jednocześnie, iż stwierdzenie niezgodności § 48 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 22.3.2002 r. nie stanowi podstawy zwrotu podatku uiszczonego na skutek zastosowania tego przepisu.

Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu wyroku podkreślił, iż szczególny charakter sprawy polega na tym, że podstawą stwierdzenia niezgodności § 48 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 22.3.2002 r. była analiza stanu prawnego, który powstał po wejściu w życie art. 32a VATU. Przepis art. 32a ustawy dokonał istotnej modyfikacji samej zasady traktowania faktur niepotwierdzonych kopią nie tylko w sensie materialnoprawnym, ale również w sensie techniczno-legislacyjnym.

W tym miejscu należy przypomnieć, że przepisy o identycznej treści, co zaskarżony przepis § 48 ust. 4 pkt 2, zawarte w uprzednio obowiązujących przepisach § 35 ust. 4 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z 8.12.1994 r. (Dz.U. Nr 133, poz. 688 ze zm.) oraz § 54 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 21.12.1995 r. (Dz.U. Nr 154, poz. 797 ze zm.), były przedmiotem kontroli ich konstytucyjności ze strony Trybunału Konstytucyjnego, który wyrokiem z 11.12.2001 r., w sprawie SK 16/00 orzekł, że przepisy te są zgodne z art. 32 ust. 1, art. 64, art. 84 i 92 oraz nie są niezgodne z art. 217 Konstytucji.

Przedmiotem kontroli konstytucyjności był również przepis § 54 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 15.12.1997 r. o identycznym brzmieniu co zaskarżony przepis § 48 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia z 22.3.2002 r. Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z 16.6.1998 r. w sprawie U. 9/97 orzekł wówczas, że przepis ten jest zgodny z art. 92 oraz nie jest niezgodny z art. 217 Konstytucji, ponieważ „regulacja ta jedynie doprecyzowuje postanowienia ustawy, a nie wprowadza żadnych od nich odstępstw”, i ponieważ „zaskarżony przepis oparty o delegację ustawy wydanej przed wejściem w życie Konstytucji nie jest sprzeczny z art. 217 Konstytucji, gdyż nie wchodzi w zakres objęty zasadą wyłączności ustawy”.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego nie ma zastosowania do [...]