Abstrakt

Wprowadzenie dwuinstancyjnego sądownictwa administracyjnego stworzyło podatnikom możliwość korzystania z nowego środka prawnego w postaci skargi kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) od wyroku wydanego przez sąd I instancji. Jak pokazuje praktyka, stosowanie tego środka stwarza wiele trudności, pomimo, że zgodnie z ustawą - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi kasacja może być sporządzona wyłącznie przez profesjonalistów, tj. w przypadku spraw podatkowych, co do zasady - adwokata, radcę prawnego bądź doradcę podatkowego. Jak się wydaje, trudności te wynikają z faktu, że skarga kasacyjna jako środek szczególny i ostateczny została poddana wyjątkowo ścisłym regułom formalnym i materialnym, bez których spełnienia zostanie ona odrzucona bądź oddalona przez sąd. Stosowanie zaś i interpretacja owych reguł wiąże się z właściwą wykładnią samych przepisów dotyczących kasacji, jak też ze zrozumieniem istoty i zakresu postępowania kasacyjnego prowadzonego w II instancji. Oczywiście postępowanie kasacyjne podobnie jak obowiązek spełnienia warunków formalnych w razie prowadzenia sporu sądowego w sprawach podatkowych, nie jest samo w sobie nowością (postępowanie sądowoadministracyjne przed 1.1.2004 r. i postępowanie prowadzone obecnie przez sądy I instancji są również postępowaniami kasacyjnymi). Jednak przepisy w dużej mierze w sposób odmienny regulują przesłanki wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (WSA) i skargi kasacyjnej do NSA. Wiąże się to zapewne z faktem, że skarga kasacyjna w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest częściowo wzorowana na kasacji przewidzianej przepisami Kodeksu postępowania cywilnego.