Abstrakt
Zagadnienia ogólne
Tworzenie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS) oraz zasady dokonywania odpisów na ZFŚS szczegółowo regulują: ustawa z 4.3.1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych1 oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 14.3.1994 r. w sprawie ustalania przeciętnej liczby zatrudnionych w celu naliczania odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych2. Kwestie uznania odpisów na ZFŚS za koszt uzyskania przychodu osoby prawnej zostały uregulowane natomiast w art. 16 ust. 1 pkt 9 lit.b) PDOPrU.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ZFŚSU zakładowy fundusz świadczeń socjalnych tworzony jest z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Jednocześnie ten sam art. 5 ZFŚSU precyzyjnie określa wysokość odpisu podstawowego („ogólną” w art. 5 ust. 2 ZFŚSU oraz dla niektórych szczególnych kategorii pracowników w art. 5 ust. 2a i 3 ZFŚSU) oraz możliwość zwiększenia wysokości odpisu podstawowego w stosunku do niektórych kategorii pracowników (art. 5 ust. 4 i 5 ZFŚSU). Jednocześnie jednak w art. 4 ust. 1 ZFŚSU przewidziana jest możliwość swobodnego kształtowania wysokości odpisu na ZFŚSU w drodze układów zbiorowych, a w art. 4 ust. 2 i 3 ZFŚSU - możliwość jego kształtowania na mocy postanowień regulaminu wynagradzania.
Zgodnie z art. 6 ust. 1 ZFŚSU odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a ZFŚSU oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3 ZFŚSU, obciążają [...]