Abstrakt
W artykule został przedstawiony problem właściwego ujęcia w księgach rachunkowych umowy najmu wyrażonej w walucie obcej, dokonywanego w świetle regulacji dotyczących instrumentów finansowych.
Wprowadzenie
Obowiązujące od 1.1.2002 r. przepisy rachunkowości dotyczące instrumentów finansowych wprowadzają wiele zmian dotyczących ujęcia w księgach rachunkowych zawieranych umów, które spełniają kryteria definicji instrumentu finansowego. Zmiany te dotyczą także funkcjonujących w obrocie gospodarczym umów, które same w sobie nie stanowią instrumentu finansowego, lecz ich elementem jest tzw. wbudowany pochodny instrument finansowy.
Jedną z takich umów, która powodować może pewne kłopoty interpretacyjne dotyczące sposobu jej ujęcia i wyceny w księgach rachunkowych jest umowa najmu wyrażona w walucie obcej1. Zagadnienia dotyczące instrumentów finansowych są nowe zarówno w polskiej praktyce gospodarczej, jak i na świecie. Dodatkowe kłopoty interpretacyjne w naszych realiach wynikają z faktu, iż polskie prawo bilansowe w zakresie instrumentów finansowych zawiera wyłącznie „suche” teksty przepisy - bez jakichkolwiek wyjaśnień, w formie chociażby Krajowych Standardów Rachunkowości, o których mowa w ustawie o rachunkowości2.
Pomimo tego, że niniejsze opracowanie dotyczy wyłącznie umowy najmu to wynikające z niego założenia i wnioski mogą być stosowane także do innych rodzajów umów wyrażanych w walutach obcych, których charakter jest zgodny [...]