Abstrakt

Przedmiotem niniejszego artykułu jest problematyka ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jako kryterium podatkowego kwalifikowania umowy leasingu, jak również przy kontynuowaniu umów leasingu i wprowadzaniu składników do ewidencji po okresie leasingu.

Trudności interpretacyjne

Obowiązujące od 1.10.2001 r. nowe przepisy o podatku dochodowym od osób prawnych i fizycznych dotyczące leasingu uregulowały w szeroki sposób problematykę związaną z rozpoznawaniem dla celów podatku dochodowego samych umów leasingu, a także transakcji związanych z tymi umowami, takich jak sprzedaż poleasingowa, cesja wierzytelności z umów leasingu lub oddanie przedmiotu leasingu do dalszego używania.

W sferze tych uregulowań pozostało jednak szereg wątpliwości, związane z tym, że nowe przepisy ulokowano wśród dotychczasowych, niedbając o relacje między nimi. Nowe uregulowania, umieszczone w odrębnym rozdziale, odwołują się do pojęć z części ogólnej ustaw, co niekiedy prowadzi do paradoksów wynikających z nieuwzględnienia specyfiki obrotu leasingowego.

Jednym z podnoszonych w praktyce gospodarczej problemów jest zagadnienie ustalania wartości początkowej przedmiotu umowy w celu określenia czy spełnione są warunki przewidziane w ustawach podatkowych dla umowy leasingu, ze wszystkimi preferencjami przewidzianymi dla takiej kwalifikacji.

Można odnieść wrażenie, iż regulacje dotyczące [...]