Abstrakt
Rozliczenie umów najmu nieruchomości komercyjnych (biurowych, magazynowych, handlowych itp.) dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wydaje się nieskomplikowane. W obrocie występują jednak coraz częściej nietypowe formy rozliczeń pomiędzy wynajmującym i najemcą wywołujące liczne wątpliwości na gruncie podatkowym.
Zagadnienia podstawowe
W aspekcie podatkowym podstawową kwestią przy rozliczaniu najmu jest prawidłowe ujmowanie przychodów wynajmującego i kosztów najemcy z tytułu czynszu.
Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych1 w obecnym brzmieniu precyzują w art. 12 ust. 3c, iż za przychody z tytułu umów najmu uważa się przychody należne określone na dzień, w którym należności wynikające z tych umów stają się wymagalne. Stosowanie tego przepisu nie powinno powodować większych problemów. Przepisy PDOPrU nie określają, co prawda, momentu wymagalności należności; niemniej jednak odwołując się do regulacji prawa cywilnego należy stwierdzić, iż jest to stan prawny, w którym dług staje się wymagalny i wierzyciel (wynajmujący) ma prawną możliwość żądania zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności - czyli możliwość żądania zapłaty czynszu najmu przez najemcę. W konsekwencji momentem powstania przychodu należnego z tytułu umowy najmu będzie upływ terminu płatności czynszu wynikającego z umowy lub z faktury.
Pewne wątpliwości, co do momentu rozpoznania przychodu należnego, mogą powstać w sytuacji, gdy termin płatności czynszu określony [...]