Abstrakt
Przedmiotem artykułu jest problem ustalenia właściwego rozumienia wymogu potwierdzenia faktury kopią u sprzedawcy.
Rozumienie pojęcia potwierdzenie faktury
Artykuł 23 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym1 nadaje Ministrowi Finansów możliwość określenia przypadków, w których nabycie towarów lub usług nie uprawnia do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 21 VATU. Wykonanie tej delegacji ustawowej stanowi między innymi § 50 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 22.12.1999 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym2. Zgodnie, z tym przepisem “wprzypadku, gdy (...) nabywca posiada fakturę lub fakturę korygującą nie potwierdzoną kopią u sprzedawcy (...), faktury te nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego”3.
Regulacja ta została uznana przez Trybunał Konstytucyjny za zgodną z Konstytucją RP4. Dotyczący tego problemu wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 16.6.1998 r., a szczególnie jego uzasadnienie, wzbudził istotne zastrzeżenia5. Przedmiotem niniejszego opracowania nie będzie jednak analiza powyższego wyroku. O ile stwierdzenie przez TK zgodności danej regulacji z Konstytucją RP musi być uznane za niepodważalne, o tyle stwierdzenia zawarte w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego nie mogą oczywiście stanowić wiążącej wykładni przepisów ustawy i rozporządzenia. Dlatego mimo zawarcia w uzasadnieniu wyroku wskazań, co do właściwej, zdaniem TK, wykładni niniejszego przepisu, otwarty pozostaje problem ustalenia sposobu rozumienia wymogu potwierdzenia faktury kopią u sprzedawcy. Może tu bowiem chodzić, po pierwsze - o potwierdzenie tylko w momencie wystawienia, po drugie - w momencie skorzystania przez nabywcę z prawa do obniżenia podatku należnego6, po trzecie - także w okresie po skorzystaniu z tego prawa. W ostatnim wypadku pojawia się problem ustalenia okresu, w jakim musi trwać “potwierdzenie kopią” faktury.