Abstrakt
Należności licencyjne podobnie jak dywidendy i odsetki zaliczane są do kategorii tzw. dochodu biernego (passive income) umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w przypadku których mamy do czynienia z opodatkowaniem przychodu, a nie dochodu rozumianego jako przychód pomniejszony o koszty jego uzyskania.
Wstęp
Należności licencyjne, obok dywidend i odsetek należą w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej umowy o UPO), do kategorii tzw. dochodu biernego (ang. passive income). W ich przypadku mamy do czynienia z opodatkowaniem przychodu, a nie dochodu rozumianego jako przychód pomniejszony o koszty jego uzyskania.
Dochody osiągane z tytułu udzielanych licencji na użytkowanie praw autorskich, patentów i innych podobnych dóbr oraz inne podobne opłaty, będące w zasadzie dla ich odbiorcy (beneficjenta) dochodem z dzierżawy, stanowią istotne źródło dochodów podatkowych poszczególnych państw.
Opodatkowanie w państwie źródła
Większość polskich umów o UPO, zgodnie z zastrzeżeniem dokonanym przez Polskę do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD (dalej Komentarz)1 i podobnie jak w przypadku pozostałych kategorii dochodu biernego, również w przypadku należności licencyjnych przewiduje klasyczną metodę rozdziału należnego podatku2. Należności licencyjne podobnie jak dywidendy i odsetki podlegają, co do zasady, opodatkowaniu w państwie rezydencji ich odbiorcy (beneficjenta), przy czym państwo źródła tych należności, również dysponuje prawem do ich opodatkowania. Wysokość ustalonego w państwie źródła podatku, nie może jednak przekroczyć wysokości stawki, określonej w danej umowie o UPO. Tym samym konstrukcja tego artykułu w polskich umowach o UPO jest w zasadzie bardzo zbliżona do artykułu po święconego opodatkowaniu odsetek.