Abstrakt

Nie każde żądanie podatnika w sprawie wstrzymania wykonania decyzji zasługuje na odrębne postępowanie

Podatnik skierował do urzędu skarbowego prośbę owstrzymanie wykonania decyzji inspektora kontroli skarbowej wydanej w sprawie wymiaru podatku VAT, składając jednocześnie wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji inspektora. Urząd skarbowy działając na podstawie art. 224 § 2 OrdPU wydał postanowienie, którym odmówił wstrzymania wykonania decyzji inspektora kontroli skarbowej. Urząd poinformował także, iż na wydane postanowienie nie służy zażalenie. Czy rzeczywiście wydanego odmownego postanowienia nie można w żadnym dopuszczalnym trybie zakwestionować?

Zgodnie z art. 224 § 2 OrdPU organ podatkowy ze względu na szczególnie ważny interes strony może na jej wniosek postanowić o wstrzymaniu wykonania decyzji wcałości lub w części. Organ podatkowy może także - na podstawie ww. przepisu - odmówić wstrzymania wykonania decyzji. Jednakże tylko postanowienie o wstrzymaniu wykonania decyzji podlega zażaleniu. Natomiast odmawiające wstrzymania wykonania decyzji - nie.

Postanowienie urzędu skarbowego odmawiające wstrzymania wykonania decyzji wymiarowej inspektora kontroli skarbowej, na które nie służy zażalenie, strona może na podstawie art. 237 OrdPU zaskarżyć tylko wodwołaniu od decyzji inspektora. Żądanie uchylenia takiego postanowienia (bez złożenia odwołania od decyzji inspektora, składając tylko żądanie stwierdzenia jej nieważności), oznacza konieczność umorzenia postępowania jako bezprzedmiotowego, jeśli jego przeprowadzenia strona zażąda. W przypadku, gdy dany przepis nie ma zastosowania, to organ, do którego skierowano żądanie jest zobowiązany umorzyć postępowanie z powodu jego bezprzedmiotowości. Zgodnie bowiem z art. 208 § 1 OrdPU, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny staje się bezprzedmiotowe, organ podatkowy wydaje decyzję o umorzeniu postępowania. Bezprzedmiotowość postępowania ma miejsce wtedy, gdy przedmiot rozstrzygnięcia w sprawie prawnie nie istnieje. Umorzenie postępowania oznacza zatem, że w danej sprawie ze względu na zaistnienie jego toku trwałych i nieusuwalnych przeszkód czyniących niemożliwym jego kontynuowanie, sprawa nie zostanie rozstrzygnięta co do jej istoty.