Abstrakt

TK w wyroku z 3.4.2001 r., K 32/99 orzekł, że art. 2, art. 4 pkt 1 i 2 oraz art. 54 ust. 1, 2 i 4 VATU są zgodne z art. 87 ust. 1 i art. 217 Konstytucji, a art. 54 ust. 4 jest zgodny także z art. 7 Konstytucji, a ponadto art. 54 ust. 3 VATU, rozumiany jako zobowiązujący ministra właściwego do spraw finansów publicznych wyłącznie do obwieszczania treści załączników do ustawy, jest zgodny z art. 87 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP.

Orzeczenie to uznać należy za bardzo kontrowersyjne, już chociażby z tego względu, że zapadło ono z przewagą tylko jednego głosu, przy dwóch zdaniach odrębnych sędziów tegoż Trybunału.

W zdaniu odrębnym sędzia A. Mączyński stwierdził, że “treść regulacji (“konstrukcji prawnej”) zawartej w art. 2 w zw. z art. 4 pkt 2 oraz art. 54 ust. 1 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (dalej VATU) w zakresie, w którym nakazuje stosowanie “kwalifikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce”, narusza ustanowione w art. 217 Konstytucji wymaganie określenia w ustawie przedmiotu opodatkowania i dotyczącej go stawki podatkowej”. Natomiast sędzia J. Trzciński złożył zdanie od rębne od tego wyroku “w zakresie w jakim uznaje on za konstytucyjny art. 54 ust. 4 w zw. z art. 2 ust. 1 i art. 4 pkt 1 i 2 VATU”. Odmiennie niż przyjął to TK uważa on, że powyżej cytowany art. 54 ust. 4 VATU jest niezgodny z art. 87 Konstytucji, a przez to pośrednio także z art. 217 Konstytucji, gdyż “zasadnicze wątpliwości wzbudza fakt, iż do porządku prawnego stanowiącego o określeniu przedmiotu i stawki podatku od towarów i usług wprowadza się przepisy o statystyce państwowej w ten sposób, iż nakazuje się wykorzystywać zawarte w nich klasyfikacje dla określenia towarów podlegających opodatkowaniu określoną stawką podatkową”.