Abstrakt

I. Ogólne założenia i cele nowelizacji w kontekście wprowadzenia nowej regulacji z art. 11641 KPC Przepis art. 11641 KPC został wprowadzony na mocy art. 48 pkt 1 ustawy z 23.9.2016 r. o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich1, która weszła w życie 10.1.2017 r.  Inicjatywa ustawodawcza w przedmiotowym zakresie została podjęta z uwagi na konieczność wdrożenia opublikowanego 18.6.2013 r. pakietu legislacyjnego, w którego skład wchodzą dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/11/UE z 21.5.2013 r. w sprawie alternatywnych metod rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmiany rozporządzenia (WE) Nr 2006/2004 i dyrektywy 2009/22/WE2 oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 524/2013 z 21.5.2013 r. w sprawie internetowego systemu rozstrzygania sporów konsumenckich oraz zmiany rozporządzenia (WE) Nr 2006/2004 i dyrektywy 2009/22/WE3.  Z uzasadnienia projektu ustawy o pozasądowym rozwiązywaniu sporów konsumenckich4 wynika, że „zasadniczym celem przedłożonego pakietu legislacyjnego jest przyczynianie się do należytego funkcjonowania rynku wewnętrznego w Unii Europejskiej przez zapewnienie konsumentom możliwości składania wniosków o rozstrzyganie sporów z przedsiębiorcami do podmiotów oferujących niezależne, bezstronne, przejrzyste, skuteczne i szybkie metody ich alternatywnego rozwiązywania. Zgodnie z założeniami pakietu legislacyjnego dostęp do tanich i efektywnych sposobów rozwiązywania sporów konsumenckich będzie korzystny także dla przedsiębiorców, którzy uzyskają instrument 5pozwalający na uniknięcie długotrwałych i kosztownych procesów sądowych w sytuacjach spornych z konsumentami. Dlatego też, dyrektywa ADR zakłada stworzenie we wszystkich państwach członkowskich jednolitego systemu pozasądowego rozstrzygania sporów, który obejmuje swym zakresem wszelkie zaistniałe na rynku unijnym spory między...