Abstrakt

 Prawodawca unijny uznał za konieczne wprowadzenie pozasądowych metod rozstrzygania sporów konsumenckich w sektorze telekomunikacyjnym. Zobowiązał on państwa członkowskie do wprowadzenia przejrzystych, niedyskryminacyjnych, prostych i niedrogich pozasądowych procedur rozstrzygania nierozwiązanych sporów między konsumentami a przedsiębiorstwami udostępniającymi sieci lub usługi łączności elektronicznej, powstałych w zakresie stosowania dyrektywy 2002/22/WE1 i związanych z warunkami lub wykonaniem umów dotyczących udostępniania tych sieci lub usług (art. 34(1) dyrektywy 2002/22WE).  Z informacji zamieszczonych na stronie internetowej Komisji Europejskiej wynika, że jednym z organów odpowiedzialnych za pozasądowe rozstrzyganie sporów jest stały polubowny sąd konsumencki działający przy Prezesie Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej jako: Prezes UKE)2. Sąd polubowny stale funkcjonuje przy Prezesie UKE, który pokrywa koszty administracyjne jego działalności (art. 110 ust. 1 PrTelekom3). Utworzono go na podstawie umowy zawartej przez Prezesa UKE z Federacją Konsumentów, Forum Przewoźników Ekspresowych, Krajową Izbą Gospodarczą Budownictwa Telekomunikacyjnego, Krajową Izbą Gospodarczą Elektroniki i Telekomunikacji, Ogólnopolską Izbą Gospodarczą Komunikacji Kablowej, Polską Izbą Informatyki i Telekomunikacji, Stowarzyszeniem Elektryków Polskich, Stowarzyszeniem Inżynierów Telekomunikacji i Stowarzyszeniem Marketingu Bezpośredniego.  Za sąd polubowny uznaje się „sąd niepaństwowy, powołany zgodną wolą stron do rozstrzygnięcia ich sporu wyrokiem mającym moc prawną na równi z wyrokiem sądu państwowego”4. Warto przy tym nadmienić, że w aktach prawa unijnego nie ma pełnej zgodności odnośnie do tego czy postępowanie przed sądem polubownym stanowi metodę 5pozasądowego rozstrzygania sporów konsumenckich. Na przykład w Zielonej Księdze z 2002 r.5 uznano, że sądownictwo polubowne stanowi raczej procedurę quasi-sądową, nie zaś pozasądową. Jednak w zaleceniu 98/257/WE6, do którego odwołano się w preambule dyrektywy 2002/22/WE wskazano, że sądy polubowne należą do organów zajmujących się pozasądowym rozstrzyganiem sporów konsumenckich. Uczyniono to przez zastrzeżenie, że zalecenie 98/257/WE odnosi się do procedur, które, bez względu na to jak zostaną nazwane, zmierzają do rozstrzygania sporów przez aktywną interwencję strony trzeciej, która proponuje albo narzuca rozwiązanie.  Przedstawiony wyżej stan prawny trafnie ocenia B. Gnela zauważając, że zapisy zamieszczone w wymienionych wyżej aktach prawa unijnego prowadzą w Polsce do mnożenia sądów polubownych powoływanych na podstawie przepisów ustawowych, których kompetencja obejmuje rozstrzyganie sporów konsumenckich. Charakter prawny postępowań prowadzonych przed takimi sądami nie jest zaś jednoznaczny7. W ustaleniu charakteru prawnego sądów polubownych nie pomaga także analiza poglądów wyrażanych w nauce prawa. Niektórzy jej reprezentanci bowiem twierdzą, że postępowania przed sądami polubownymi stanowią metodę sądowego rozstrzygania sporów8. Inni natomiast uważają, że sądownictwo polubowne stanowi jedną z podstawowych form pozasądowego rozwiązywania sporów9. W nauce prawa wyrażane są też opinie, że sąd polubowny przy Prezesie UKE jest quasi-sądem polubownym lub sui generis sądem polubownym10.  Prawo UE nie reguluje szczegółowych zasad pozasądowego rozstrzygania sporów konsumenckich w sektorze telekomunikacyjnym....