Abstrakt

Doktryna prawa arbitrażowego starannie odróżnia stosunek prawny między samymi stronami umowy o arbitraż, wynikający z jej zawarcia i stanowiący podstawę jej realizacji, od stosunku powstającego pomiędzy arbitrem lub arbitrami a stronami w związku z uruchomieniem na podstawie takiej klauzuli postępowania arbitrażowego w konkretnej sprawie. Ten ostatni stosunek nazywany jest powszechnie receptum arbitrii. Bez względu na przyjętą koncepcję teoretyczną nie ulega wątpliwości, że z uwagi na treść funkcji arbitra jest to stosunek dwustronny, w którym z jednej strony występuje arbiter, a z drugiej obie strony arbitrażu jako wspólnie uprawnione i zobowiązane wobec arbitra. Zarazem jednak każdy arbiter zobowiązany jest wobec stron osobiście i w wypadku wieloosobowego trybunału arbitrażowego kwestia wywiązania się z przyjętych obowiązków oraz kwestia należnego mu wynagrodzenia oceniane są wobec niego zasadniczo w oderwaniu od oceny tych samych kwestii wobec innych arbitrów; zatem każdego z arbitrów w takim wypadku dotyczy osobny i odrębnie zawierany stosunek receptum arbitrii.