Abstrakt

Duże kontrakty związane z procesem budowlanym odwołują się przeważnie do wzorców umownych FIDIC stworzonych przez Międzynarodową Federacja Inżynierów Konsultantów (Federation Internationale des Ingénieurs-Conseils). Z uwagi na uniwersalność i międzynarodowy charakter ich standardów mają one szerokie zastosowanie w praktyce obrotu gospodarczego na całym świecie. Niekiedy nawet są wręcz narzucane przez zamawiających, a ściślej mówiąc przez banki finansujące inwestycje. W Polsce wzorce umowne FIDIC, zwane także warunkami kontaktowymi, występują zarówno w umowach zawieranych na zasadach ogólnych, jak i w ramach zamówień publicznych. W obu przypadkach podstawę ich obowiązywania stanowi zawarta między stronami umowa oraz art. 384 § 1 KC, który wymaga ustalenia wzorca umownego przez jedną stronę i doręczenia go drugiej stronie jeszcze przed zawarciem umowy, przy czym z ustaleniem wzorca wiąże się każde jego wyraźne zastosowanie, choćby był on przygotowany przez osobę trzecią lub został przejęty z nieobowiązującej regulacji udostępnionej w tym celu albo też regulacji niegdyś powszechnie obowiązującej.