ADR. Arbitraż i Mediacja

nr 2/2011

Mediacja w sporze zbiorowym

Monika Lewandowicz-Machnikowska
doktor nauk prawnych, adiunkt w Zakładzie Prawa Pracy Instytutu Prawa Cywilnego WPAiE Uniwersytetu Wrocławskiego
Agnieszka Górnicz-Mulcahy
Autorka jest doktorantką w Zakładzie Prawa Pracy Instytutu Prawa Cywilnego Uniwersytetu Wrocławskiego.
Abstrakt

Zakres sporu zbiorowego Jak każdy spór, również spór zbiorowy jest przejawem realnie istniejącego konfliktu, jest więc kategorią socjologiczną2. Stąd spór zbiorowy ma niejako dwie płaszczyzny: faktyczną i prawną. Realne stosunki zachodzące w faktycznej płaszczyźnie sporu zbiorowego są niekiedy w tych sporach na tyle silne, że uniemożliwiają realizację przepisów prawnych, którym poddany jest spór3. Powszechnie przyjmuje się, że u podstaw sporu zbiorowego leży konflikt interesów strony pracowniczej i strony pracodawczej. Dlatego też w konsekwencji należy uznać, że spór zbiorowy jest sporem o interesy, przy czym chodzi tu o interesy zbiorowe, a nie – sporem o prawo4.  Podstawowe elementy definicji sporu zbiorowego zawarte są w art. 1 SporyZbiorU. Stanowi on, że spór zbiorowy pracowników z pracodawcą może dotyczyć warunków pracy, płac, świadczeń socjalnych oraz praw i wolności związkowych pracowników lub innych grup, którym przysługuje prawo zrzeszania się w związkach zawodowych.  Według W. Masewicza5, przepis ten jednak nie zawiera definicji zatargu pracy. Główne znaczenie regulacji zawartej w tym przepisie sprowadza się do tego, że m.in. państwo49ustanawia katalog „legalnych”, tzn. dozwolonych przez prawo, przyczyn zatargów pracy, ograniczając procedurę określoną w przepisach ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych tylko do zatargów pracy proklamowanych z powodu jednej lub kilku tych przyczyn. Praktyczne następstwa takiej regulacji mogą oznaczać, że pracodawca i osoby reprezentujące jego prawa i interesy mogą nie przyjąć do wiadomości oświadczenia związku zawodowego o proklamacji zatargu i nie przystąpić do rokowań, jeżeli według ich oceny, jego przedmiot nie mieści się w konwencji wynikającej z art. 1 SporyZbiorU6.  Określony w art. 1 SporyZbiorU przedmiot sporu zbiorowego ma z jednej strony charakter katalogu zamkniętego, z drugiej zaś zawiera pojęcia mało precyzyjne. Przedmiotem sporu zbiorowego może więc być realizacja interesów pracowników w aspekcie warunków pracy, jak i treść stosunków pracy, gdzie w ujęciu szerszym odnosi się to do wszelkich czynników determinujących bezpośrednio lub pośrednio treść stosunku pracy7, tzn. że spór zbiorowy może dotyczyć nie tylko kwestii organizacyjnych, ochronnych, dyscyplinarnych czy technicznych, ale i normatywnych8. W ujęciu węższym, przez te warunki należy rozumieć faktyczne warunki pracy. Chodzi więc o wszelkie kwestie o charakterze technicznym, organizacyjnym i socjalnym, odnoszącym się do miejsca, w którym pracownicy świadczą pracę.  W przypadku warunków płacowych można mówić o wszelkich kwestiach dotyczących wysokości wynagrodzeń i innych świadczeń związanych z pracą, form wynagradzania, jego składników9. Jest to zatem szeroki katalog spraw.  Zgodnie z postanowieniami art. 1 SporyZbiorU, przedmiotem takiego sporu mogą być również świadczenia socjalne. Wprawdzie obowiązujące ustawodawstwo pracy nie precyzuje jednoznacznie tego pojęcia, to odwołując się do art. 2 pkt 1...