Sąd Apelacyjny rozstrzygał kwestię strat poniesionych przez Skarb Państwa, w wyniku prywatyzacji jednego z zakładów. Otóż 1995 r. jedna Spółka kupiła go za 66 tys. zł, zaś biegli oszacowali jego wartość na 4,7 mln zł. Minister, powołując się na art. 1 ustawy o zwrocie korzyści uzyskanych niesłusznie kosztem Skarbu Państwa z 1990 roku, zażądał wyrównania z odsetkami dla Skarbu Państwa w wysokości 8,9 mln zł.

Sąd Apelacyjny miał pewne zastrzeżenia, podobnie jak Sąd Okręgowy, który oddalił powództwo uznając, że przepis jest niezgodny z Konstytucją. Wobec powyższego Sąd Apelacyjny zwrócił się do Trybunału Konstytucyjnego z zapytaniem w tej kwestii, pytając również o uprawnienia, które nadano Państwu, a których nie ma druga ze strona. Wskazano, iż jest to ewidentny przejaw nierównością podmiotów postępowania wobec prawa. W zapytaniu poruszona została także kwestię sformułowania pojęcia „niesłusznej korzyści”, która zdaniem Sądu Apelacyjnego, jest ewidentnie nie jasna.

W odpowiedzi na ww. pytania TK przedstawił swoje stanowisko, uznając że Państwo ma prawo żądać od nabywcy jego majątku zwrotu korzyści nie słusznie uzyskanych w transakcji. TK stwierdził, że nie można do tego przepisu przykładać zasady równości wobec prawa, bo przedmiotem ustawy jest naprawianie strat poniesionych przez państwo w wyniku prywatyzacji. To ono jest podmiotem poddanego ocenie przepisu. Druga strona sporu może bronić swoich racji za pomocą zasad KC. Trybunał uznał też, że pojecie „niesłuszna korzyść” jest zdefiniowane, bo występuje w kilkunastu różnych ustawach i funkcjonuje w prawie od czasów przedwojennych. To typowa klauzula generalna odsyłająca do systemu norm moralnych i obyczajowych. – orzekł TK.