Właściciele działki wystąpili do sądu o ustanowienie na niej służebności przesyłu. Przez atrakcyjną nieruchomość przebiegała bowiem kanalizacja o dużej przepustowości.

Sąd Rejonowy przystał na ten wniosek i ustanowił służebność za stosunkowo wysokie wynagrodzenie, ponieważ instalacja wpływała ograniczająco na możliwość zabudowy działki. Przedsiębiorstwo kanalizacyjne, zaskarżyło orzeczenie Sądu Rejonowego, zarzucając że biegły, którego opinia była brana pod uwagę przy ocenie możliwości zabudowy nieruchomości nie posiadał wiedzy niezbędnej do wnioskowania na temat sposobów postępowania z instalacją kanalizacyjną w razie jej awarii lub usterki. Organ ustanawiając służebność przesyłu wyznaczył bowiem strefę pasa eksploatacyjnego w szerokości po 2–2,5 m od osi przewodu, a jego szerokość była uzależniona od głębokości zalegania kanalizacji w ziemi. W opinii organu właśnie taka odległość była wskazana na wypadek konieczności wykonania wykopów w razie awarii sieci. Tymczasem przedsiębiorstwo wskazywało na istnienie technologii, które umożliwiają dokonanie wielu napraw bez rozkopywania, co zdaniem przedsiębiorstwa uzasadniało wyznaczenie znacznie węższego pasa eksploatacyjnego.

Sąd Okręgowy w Gliwicach nie podzielił stanowiska spółki przesyłowej i podtrzymało w mocy decyzje wcześniej wydane w sprawie, co skutkowało tym, że przedsiębiorstwo kanalizacyjne skierowało sprawę do Sądu Najwyższego. Organ ten w wyroku z 14.4.2021 r. (V CSKP 32/21) uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu SN stwierdził, że: „Niewątpliwie w każdym przypadku elementem koniecznym orzeczenia sądowego prowadzącego do ustanowienia służebności przesyłu jest oznaczenie zakresu korzystania z nieruchomości obciążonej, niezbędnego dla prawidłowego funkcjonowania urządzeń przesyłowych. Dokonanie ustaleń potrzebnych do rozstrzygnięcia tej kwestii częstokroć wymaga «wiadomości specjalnych», czyli wiedzy dostępnej specjalistom w danej dziedzinie. W razie potrzeby pozyskania takiej wiedzy sąd nie może, w powyższym zakresie, rozstrzygać samodzielnie; nie może także opierać swego rozstrzygnięcia na opinii biegłego z innej dyscypliny niż ta, do której należą określone wiadomości specjalne”.