Na sądowej wokandzie stanął kolejny spór dotyczący opodatkowania VAT sprzedaży działek. Sprawa dotyczyła małżeństwa, które począwszy od lat 70. ubiegłego wieku prowadziło gospodarstwo rolne. Początkowo w posiadaniu mężczyzny były tylko ok. 4 hektary gruntu. Właśnie od takiej powierzchni podatnik rozpoczął swoją działalność rolniczą. Z biegiem lat, już z żoną dokupywał on kolejne grunty, aż gospodarstwo rozrosło się do niemal 40 ha w tym część była dzierżawiona. Na tym terenie przez kilkadziesiąt lat podatnicy prowadzili uprawę roślin zbożowych i okopowych, a także hodowlę zwierząt, co pozwalało im na utrzymanie się.
Upływ czasu, a także pogarszający się stan zdrowia małżonków zmusił ich do podjęcia decyzji o zakończeniu prowadzenia działalności rolniczej. Pomimo że nigdy wcześniej nie odsprzedawali ani nie dzierżawili komuś gruntu, teraz postanowili go zbyć. Rozmiar nieruchomości był na tyle duży, że nie udało im się znaleźć jednego kupca. Dlatego też postanowili podzielić ją na mniejsze działki. Dodatkowo wystąpili do gminy o wydanie warunków zabudowy dla nowo powstałych nieruchomości (na tym terenie nie istniał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego) oraz starali się o pociągnięcie sieci wodociągowej, która miała biec wzdłuż drogi graniczącej z działkami. Wystawili również tablicę ogłoszeniową informującą potencjalnych nabywców o tym, że grunty są na sprzedaż. To w ich mniemaniu miało przyspieszyć transakcje.
Rolnik chciał upewnić się, że nie będzie musiał płacić podatku od sprzedaży tych działek. Fiskus jednak nie podzielił tej opinii. Zdaniem organów podatkowych zabiegi poczynione przez właścicieli w celu znalezienia nabywców były prowadzone profesjonalnie i powinny być potraktowane, jako działalność gospodarcza. Mężczyzna zaskarżył taką decyzję twierdząc, że nie nabywał gruntów w celu ich późniejszego zbycia. Pomimo takiej argumentacji WSA w Szczecinie w wyroku z 3.7.2013 r. (I SA/Sz 904/12) stanął po stronie organów podatkowych i podtrzymał ich opinię. Wskazał przy tym, że w omawianym przypadku nie ma znaczenia kiedy i w jakim celu małżeństwo wchodziło w posiadanie kolejnych gruntów. W uzasadnieniu do orzeczenia sąd podał: „Całokształt wskazanych okoliczności, wzajemnie ze sobą powiązanych, świadczy jednoznacznie, że skarżący podjął i podejmuje nadal czynności świadczące o jego aktywności podobnej do sprzedawcy profesjonalnie zajmującego się obrotem gruntami. Wszystkie okoliczności opisane we wniosku o interpretację łącznie dowodzą, że skarżący dokonywał i będzie dokonywał dostawy w warunkach, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy VAT.”
Do opinii sądu I instancji przychylił się również NSA. W wyroku z 3.3.2015 r. (I FSK 1859/13) uznał on, że o ile podział nieruchomości, wytyczenie dróg i informowanie o sprzedaży mogłyby być uznane za zarząd majątkiem prywatnym i w konsekwencji nie podlegać opodatkowaniu VAT, o tyle już uzbrojenie nowo powstałych działek miało wpływ na zwiększenie ich atrakcyjności, a tym samym powinno zostać zakwalifikowane jako działalność profesjonalnego przedsiębiorcy, chcącego znaleźć kupca na oferowany przez siebie towar. To zdaniem sądu przesądza o konieczności opodatkowania transakcji sprzedaży przedmiotowych nieruchomości.
