W wyroku z 3.9.2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, iż nie można dokonywać w ewidencji gruntów i budynków zmian na podstawie dokumentów sprzeda lat, po których pojawiły się kolejne tytuły własności. Odzwierciedla ona bowiem stan aktualny. W pierwszej kolejności koniecznym jest dokonanie zmiany decyzji, dopiero później wpisu w ewidencji gruntów i budynków (IV SA/Wa 963/10).
Sprawa jest konsekwencją decyzji burmistrz pewnej gminy, którą odmówił wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków dotyczącej działki, polegającej na przywróceniu stanu sprzeda odnowienia tej ewidencji.
Wojewódzki inspektor nadzoru geodezyjnego i kartograficznego podtrzymał wskazane rozstrzygnięcie. Na powyższe rozstrzygnięcie małżeństwo N. złożyli skargę do WSA, która została oddalona. Sąd w uzasadnieniu wskazał, iż podstawą wpisu do ewidencji gruntów i budynków są art.20 ust 1 i 2 oraz art. 22 ust. 1 ustawy z 17.5.1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz rozporządzenie z 29.3.2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Określają one, iż aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje przez wprowadzenie udokumentowanych zmian do bazy danych dokumentami stanowiącymi podstawę wpisu, którymi mogą być: prawomocne orzeczenia sądowe, ostateczne decyzje administracyjne, akty notarialne, akty normatywne.
Sąd wyjaśnił, iż postępowanie aktualizacyjne ma na celu, aby dane zawarte ww. ewidencji były zgodne z okolicznościami faktycznymi i stanem prawnym. Organ ewidencyjny rejestruje informacje dotyczące gruntów i budynków oraz ich właścicieli, a rejestracja stanu prawnego ustalana jest w innym trybie lub przez inny organ orzekający. W jego kompetencji nie należy zatem rozstrzyganie kwestii kształtu, czy powierzchni działki. Należy zauważyć, iż podstawą wpisu musi być najpóźniej wydany dokument, co skutkuje, iż dokument określający poprzedni stan prawny nie może być podstawą wpisu.
W przedmiotowej sprawie kolejny najpóźniejszy wpis został dokonany na podstawie aktu darowizny z 1999 r. Zatem podstawą następnego wpisu nie może być dokumentacja geodezyjna sporządzona w 1997 r., nie przyjęta do zasobów, mimo że mogłaby ona być podstawą dokonania zmian w ewidencji.
