Ustawa o delegowaniu pracowników
Z dniem 18.6.2016 r. weszła w życie ustawa o delegowaniu pracowników w ramach świadczenia usług. Implementuje ona unijną dyrektywę 2014/67/UE. Dotyczy głównie pracodawców zagranicznych, którzy delegują pracowników do pracy w Polsce. W pewnym zakresie wpływa też na sytuację pracodawców polskich delegujących pracowników za granicę. Nie dotyczy zatrudniania cudzoziemców przez polskie spółki w Polsce.
Zgodnie z nową ustawą zagraniczny pracodawca delegujący pracowników do Polski najpóźniej w dniu rozpoczęcia delegowania jest zobowiązany wyznaczyć osobę przebywającą w Polsce upoważnioną do reprezentowania go przed PIP oraz powiadomić PIP o delegowaniu pracowników, wskazując m.in. dane zagranicznego pracodawcy, dane osobowe delegowanych pracowników, przewidywaną datę rozpoczęcia i zakończenia delegowania oraz charakter usług świadczonych w Polsce, który uzasadnia delegowanie. Ponadto powinien zawrzeć z polskim podmiotem, do którego deleguje pracowników, porozumienie dotyczące współdziałania w zakresie BHP.
Ponadto jest zobowiązany zapewnić w okresie delegowania przechowywanie na terytorium Polski dokumentacji dotyczącej delegowanych pracowników (w szczególności ich czasu pracy i wypłat wynagrodzenia) i udostępniać je PIP w ciągu pięciu dni roboczych od otrzymania wniosku. Po zakończeniu delegowania jeszcze przez dwa lata powinien udostępniać dokumenty PIP w ciągu 15 dni roboczych od otrzymania wniosku.
Państwowa Inspekcja Pracy została wyposażona w dodatkowe kompetencje dotyczące kontroli przestrzegania przepisów dot. delegowania pracowników. Może m.in. żądać od polskich pracodawców delegujących pracowników za granicę wyjaśnień dotyczących ich działalności na potrzeby oceny przestrzegania przepisów o delegowaniu pracowników.
Zagraniczni pracodawcy, którzy w dniu wejścia w życie ustawy (18.6.2016 r.) już delegowali pracowników do Polski (tj. delegowanie było w trakcie), powinni zastosować się do obowiązków wymienionych w pkt 1 i 2 powyżej w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia ustawy w życie, tj. do 1.9.2016 r.
Organy podatkowe mogą pozbawić korzyści podatnika unikającego opodatkowania
Od 15.7.2016 r. obowiązuje ustawa z 13.5.2016 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, która przywróciła klauzulę przeciwko unikaniu opodatkowania, mającą stanowić narzędzie do walki z nadużyciami i agresywną optymalizacją podatkową. Nowelizacja umożliwia organom podatkowym pozbawienie podatników korzyści podatkowych, sprzecznych w danych okolicznościach z przedmiotem i celem przepisu ustawy podatkowej, jeżeli zostały one osiągnięte w wyniku działań mających na celu uniknięcie opodatkowania. Zgodnie z art. 119a § 1 Ordynacji podatkowej, jeśli podatnik dokona sztucznej czynności, aby osiągnąć korzystny rezultat podatkowy, stojący w sprzeczności z istotą regulacji podatkowej, to skuteczność tego rodzaju działania zostanie prawnie zniweczona.
Postępowanie podatkowe w przypadku podejrzenia, że w danej sprawie spełnione mogą być przesłanki z art. 119a Ordynacji podatkowej, prowadzone będzie co do zasady przez Ministra Finansów. W toku postępowania minister może zasięgnąć opinii Rady do Spraw Przeciwdziałania Unikaniu Opodatkowania (Rada). Rolą Rady będzie wydanie opinii zawierającej stanowisko co do zasadności stosowania klauzuli obejścia prawa wraz z uzasadnieniem (przy czym dla członków Rady przewiduje się możliwość zgłaszania zdania odrębnego).
Podatnik może wnosić o wydanie opinii zabezpieczającej. Wydanie takiej opinii będzie oznaczać dla podatnika, że dla przedstawionej we wniosku czynności planowanej, rozpoczętej lub już dokonanej, nie ma zastosowania art. 119a Ordynacji podatkowej. Wniosek o wydanie opinii zabezpieczającej podlegać będzie opłacie w wysokości 20 000 zł, którą należy wpłacić w terminie siedmiu dni od daty złożenia wniosku. Zainteresowane strony będą mogły wystąpić ze wspólnym wnioskiem o wydanie opinii, która powinna być wydana bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie sześciu miesięcy od dnia otrzymania wniosku.
Doprecyzowanie kodeksowych regulacji dotyczących prac wzbronionych kobietom
Z dniem 3.8.2016 r. wchodzi w życie ustawa o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw. Ustawa doprecyzowuje art. 176 KP, w którym zapisano, że prace uciążliwe, niebezpieczne lub szkodliwe dla zdrowia nie mogą być wykonywane przez kobiety w ciąży i karmiące dziecko piersią, a nie wszystkie kobiety, tak jak było to dotychczas. Jednocześnie (art. 176 § 2 KP) zawarto upoważnienie dla Rady Ministrów do wydania rozporządzenia zawierającego wykaz prac, których kobiety w ciąży i karmiące piersią nie będą mogły wykonywać ze względu na to, że mogłyby one niekorzystnie wpływać na ich zdrowie, przebieg ciąży lub karmienie piersią.
