Sąd Najwyższy uznał, że co do zasady pracownik, który nie przestrzega względem pracodawcy zasad współżycia społecznego, nie może się na nie powoływać. Kasacja pracownika dotyczyła trwającego 10 lat procesu i w związku z tym konieczności zapłacenia odsetek 3-krotnie przekraczających dług.

U jednego z 4 pracowników spółdzielni pracy, którym solidarnie powierzono mienie z obowiązkiem wyliczenia się – Jerzego Ł. – stwierdzono niedobór w wysokości ok. 7 tys. zł. Z roszczeniem do sądu wystąpiła spółdzielnia, ale wyrok zapadł dopiero po 10 latach. Zasądzono owe 7 tys. oraz odsetki w wysokości 22 tys. zł.

Pełnomocnik pracownika twierdziła, że zasądzenie tak wysokich odsetek narusza zasady współżycia społecznego. Mówią one, że nie można czynić ze swego prawa użytku, który byłby sprzeczny z jego ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem lub zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony. w tym przypadku to właśnie z winy spółdzielni proces trwał tak długo.

SN nie uwzględnił jednak tej argumentacji, twierdząc, że na art. 8 KP może powoływać się tylko ten, kto sam jest z tymi zasadami w zgodzie. Pozwany zaś był skazany za zaistniały niedobór, a także nie stawiał się na wezwania sądu.

Wyrok SN z 27.5.2004 r., I PK 602/03