Jak wynika z orzeczenia SN, nic nie stoi na przeszkodzie, aby do rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia doszło na podstawie tego samego zdarzenia, za które została nałożona na pracownika kara porządkowa, gdy waga tego przewinienia jest na tyle znacząca, że okoliczności i konsekwencje (nawet ewentualne) jego popełnienia uzasadniają przekonanie pracodawcy o niemożności dalszego zatrudniania pracownika.
Pracownica była zatrudniona na stanowisku inspektora nadzoru. W zakresie jej obowiązków pozostawało kontrolowanie przebiegu prac budowlanych, działanie w interesie inwestora oraz zapobieganie nieprawidłowościom na budowie. Z powodu niewykonania polecenia pracodawcy zobowiązującego ją do przedłożenia harmonogramu prac otrzymała karę upomnienia, od której się nie odwołała. Następnie z przyczyn, wśród których znalazło się także niewykonanie ww. polecenia pracodawcy, pracownicy wypowiedziano umowę o pracę. Pracownica odwołała się od wypowiedzenia, wskazując m.in., że wykonywała swoje obowiązki w sposób prawidłowy, a w umowie o roboty budowlane nie przewidziano obowiązku przedłożenia harmonogramu robót budowlanych, a zatem nie było to jej obowiązkiem i wreszcie, że za niewykonanie tego polecenia otrzymała karę upomnienia, więc to samo przewinienie nie mogło uzasadniać wypowiedzenia. Sąd Rejonowy zasądził od pracodawcy odszkodowanie za nieuzasadnione i naruszające przepisy prawa wypowiedzenie umowy o pracę. Sąd Okręgowy zmienił ten wyrok i oddalił powództwo w całości, stwierdzając, że pracownik jest obowiązany stosować się do poleceń przełożonych, czego pracownica nie zrobiła, nie przedkładając harmonogramu robót budowlanych. Skoro jedna z przyczyn wypowiedzenia była prawdziwa i uzasadniona, to wypowiedzenie było uzasadnione i zgodne z prawem. Pracownica wniosła skargę kasacyjną. Sąd Najwyższy nie przyjął jej do rozpoznania, jednak wypowiedział się w istotnym zakresie co do zagadnień przedstawionych przez pracownicę, tj. m.in., czy brak odwołania się przez pracownika od kary porządkowej oznacza brak możliwości późniejszego badania prawdziwości i zasadności przyczyn wskazanych w karze porządkowej jako przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę.
Sąd Najwyższy w kwestii tożsamości przyczyn uzasadniających nałożenie kary porządkowej i wypowiedzenie umowy o pracę powołał się na dotychczasowy dorobek orzecznictwa, stwierdzając, że zastosowanie wobec pracownika kary porządkowej za określone przewinienie nie stoi na przeszkodzie uznaniu, iż uzasadnia ono wypowiedzenie umowy o pracę, gdy waga tego przewinienia jest znaczna. Zauważył również słusznie, że wypowiedzenie nie jest karą dla pracownika. Kara porządkowa spełnia bowiem swój wychowawczo-dyscyplinujący cel, jeżeli pracownik na skutek jej nałożenia pracuje nienagannie. Jeżeli tak nie jest, to okoliczności stanowiące podstawę nałożenia na pracownika kary porządkowej mogą być w dalszym ciągu przyczyną wypowiedzenia. Dodatkowo Sąd Najwyższy zwrócił uwagę, że zwolniony pracownik nie może skutecznie kwestionować prawidłowości przyczyny wypowiedzenia tożsamej z przyczyną nałożenia kary porządkowej, jeżeli nie odwołał się od tej kary.
Wyrok SN z 25.4.2019 r., I PK 125/18
