Powrót do niższego wieku emerytalnego
Do Sejmu wpłynął projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw przygotowany przez Prezydenta RP. Projekt zakłada przywrócenie poprzedniego wieku emerytalnego – 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn.
Obecny wiek emerytalny został ustalony ustawą z 11.5.2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw. Na jej podstawie, począwszy od 1.1.2013 r., w powszechnym systemie emerytalnym rozpoczął się proces stopniowego podwyższania i zrównywania wieku emerytalnego wynoszącego dotychczas
60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn, aż do osiągnięcia dla obu płci wieku 67 lat. Proces ten objął kobiety urodzone po 31.12.1952 r. oraz mężczyzn urodzonych po 31.12.1947 r. Zgodnie z wprowadzonymi zmianami, wiek emerytalny kobiet urodzonych w każdym kolejnym kwartale przypadającym po 31.12.1952 r. oraz mężczyzn urodzonych w każdym kolejnym kwartale przypadającym po 31.12.1947 r. jest podwyższany o miesiąc w porównaniu do wieku emerytalnego osób urodzonych w poprzednim kwartale. W przypadku kobiet docelowy wiek emerytalny zostanie osiągnięty 1.10.2040 r., natomiast w przypadku mężczyzn – 1.10.2020 r.
Projekt został skierowany do zaopiniowania przez Biuro Legislacyjne.
Nowe zasady dotyczące umów o praktykę absolwencką
Do Sejmu wpłynął projekt nowelizacji ustawy o praktykach absolwenckich oraz niektórych innych ustaw. Realizuje on Zalecenie Rady UE z 10.3.2014 r. w sprawie ram jakości dla staży (Dz.Urz. UE C Nr 88, s. 1). Ma na celu poprawę jakości staży funkcjonujących na rynku, ułatwienie przechodzenia z etapu zdobywania wykształcenia do etapu życia zawodowego i zwiększenie szansy młodzieży na rynku pracy.
Większość postulatów z Zalecenia Rady jest już odzwierciedlona w ustawie o praktykach absolwenckich, jednak nowy projekt uzupełnia te kwestie. Kluczową proponowaną zmianą jest wskazanie, że praktyka absolwencka może być odbywana tylko odpłatnie. Nowelizacja określa jednocześnie minimalną wysokość świadczenia pieniężnego, jakie powinien otrzymać praktykant, tj. co najmniej 20% minimalnego wynagrodzenia za pracę. Ma to na celu uniknięcie sytuacji, w której podmiot przyjmujący praktykanta nie wypłaca mu żadnego świadczenia lub jedynie kwotę symboliczną. Projekt zobowiązuje ponadto podmiot przyjmujący na praktykę do wyznaczenia osoby, która będzie pełnić funkcję opiekuna praktykanta. Opiekun ma kierować wykonywaniem zadań przez praktykanta oraz monitorować i oceniać jego postępy. Może on sprawować opiekę maksymalnie nad trzema praktykantami. Co więcej, podmiot przyjmujący na praktykę będzie zobowiązany, niezależnie od tego, czy praktykant wystąpi z takim wnioskiem, do wystawienia mu pisemnego zaświadczenia o odbyciu praktyki.
Projekt został skierowany do zaopiniowania przez Biuro Legislacyjne oraz Biuro Analiz Sejmowych.
Umowa na piśmie przed rozpoczęciem pracy
Do Sejmu wpłynął projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy – Kodeks pracy oraz ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (druk sejmowy Nr 3839).
Proponowaną zmianą jest wprowadzenie do Kodeksu pracy obowiązku zawarcia z pracownikiem umowy o pracę na piśmie najpóźniej dzień przed rozpoczęciem pracy przez pracownika. W razie niewykonania tego obowiązku pracodawca popełni wykroczenie przeciwko prawom pracownika, za które grozi mu kara grzywny od 1000 zł do 30 000 zł
Projekt skierowano do pierwszego czytania na posiedzeniu Sejmu.
Projekt zmian w zatrudnianiu pracowników tymczasowych
W Ministerstwie Pracy trwa analiza zmian w ustawie o pracownikach tymczasowych, jakie zgłosiły m.in. Inspekcja Pracy oraz NSZZ „Solidarność”. Spotkanie w sprawie tych zmian z zainteresowanymi podmiotami ma się odbyć 13.11.2015 r.
Do Ministerstwa Pracy po raz kolejny trafił również opracowany jeszcze w 2012 r. przez NSZZ „Solidarność” projekt noweli ustawy o zatrudnieniu pracowników tymczasowych – zakłada on m.in. przekształcenie dłuższych umów w umowy na czas nieokreślony z podmiotem, u którego dana osoba pracuje, oraz kary za łamanie przepisów o czasie zatrudnienia. NSZZ „Solidarność” wskazuje, że w praktyce agencje, korzystając z luk w przepisach ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, utrzymują pracowników przez wiele lat w tzw. wiecznej tymczasowości. Prawo bowiem ogranicza w czasie do 18 lub 36 miesięcy zatrudnienie za pośrednictwem agencji pracy tymczasowej. Tymczasem w praktyce ta sama osoba może „tymczasowo” pracować w jednym miejscu kilka lat, ponieważ kierują ją tam różne agencje.
Problem ten dostrzega także PIP. W raporcie, który powstał po 163 kontrolach inspekcji w agencjach pracy tymczasowej i 186 kontrolach u tzw. pracodawców użytkowników, PIP opisuje zjawisko obchodzenia prawa przy dłuższym, niż pozwala ustawa, zatrudnianiu pracownika tymczasowego u jednego pracodawcy. Polega ono na tym, że pracownik kierowany jest do tego samego pracodawcy kolejno przez kilka agencji pracy. PIP wniosła do resortu pracy o zmiany w prawie, które uniemożliwiłyby zatrudnienie danej osoby u jednego pracodawcy dłużej niż zakłada ustawa, niezależnie od zmieniających się agencji pracy tymczasowej.
r.pr. Sławomir Paruch,
partner w kancelarii Raczkowski Paruch
Robert Stępień,
aplikant radcowski, prawnik w kancelarii Raczkowski Paruch
