Sąd Najwyższy orzekł, że rada nadzorcza, odwołując z funkcji prezesa (członka zarządu), chcąc rozwiązać z nim umowę o pracę, musi to zrobić jednocześnie z tym odwołaniem. W przeciwnym razie staje się on zwykłym pracownikiem, a kompetencje pracownicze wobec niego wykonuje zarząd spółki.

W skutek wykrytych nieprawidłowości rada nadzorcza odwołała wiceprezesa Andrzeja K. z pełnienia tej funkcji, a 6 dni później przewodniczący rady wręczył mu wypowiedzenie umowy o pracę. Były wiceprezes wytoczył powództwo o przywrócenie do pracy, zarzucając, że nie było formalnej uchwały rady nadzorczej upoważniającej przewodniczącego do jego zwolnienia. Spółka wyjaśniała natomiast, że takie pełnomocnictwo zostało udzielone ustnie. Argumentację tę Sądy niższych instancji uznały za wystarczającą i oddaliły pozew.

SN uwzględnił jednak kasację, zauważając, że w sprawie pojawiło się ważne zagadnienie: kim staje się odwołany prezes i który organ spółki ma kompetencje do rozwiązania z nim umowy o pracę. SN stwierdził, że stosunek pracy członka zarządu spółki kapitałowej jest odrębny od członkostwa w zarządzie. Rada nadzorcza posiada więc kompetencje w tej drugiej sprawie. Odwołanie z zarządu ma skutek natychmiastowy, jeżeli jednak jednocześnie nie rozwiąże się umowy o pracę, to wymaga to odrębnego wypowiedzenia. Uprawnienia w tym względzie ma zarząd, gdyż mamy do czynienia już z byłym prezesem, czyli po prostu z pracownikiem.

Wyrok SN z 23.1.2004 r., I PK 213/03