Zdaniem Ministra Finansów, gdy pracodawca dostarcza towary lub świadczy usługi na rzecz własnych pracowników oraz zleceniobiorców, stosując ceny niższe niż rynkowe, organy podatkowe mają prawo ustalić podstawę opodatkowania VAT zgodnie z wartością rynkową tych świadczeń na podstawie art. 32 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: VATU)1.
Stan faktyczny
Spółka, która złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, zamierzała proponować pracownikom oraz zleceniobiorcom dodatkowe świadczenia, niezależne od umówionego wynagrodzenia. Wspomniane świadczenia w postaci m.in. karnetów sportowych, pakietów medycznych oraz ubezpieczeń na życie podlegają zarówno opodatkowaniu podatkiem VAT, jak i zwolnieniu od niego. W zamyśle spółki miały być one dostępne po cenach obniżonych w stosunku do ceny ich zakupu, płaconej przez spółkę.
W związku z brzmieniem art. 32 VATU spółka powzięła wątpliwość, czy organy podatkowe będą uprawnione do szacowania podstawy opodatkowania wskazanych świadczeń na mocy tego przepisu.
W opinii spółki związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 VATU, tj. powiązanie wynikające ze stosunku pracy, istnieje między nią, jako pracodawcą, zarówno w transakcjach z pracownikami, jak i zleceniobiorcami. Ponieważ jednak zatrudnieni przez spółkę występują w transakcjach jako osoby fizyczne niebędące podatnikami VAT w rozumieniu art. 15 VATU, spółka stanęła na stanowisku, że nie zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki konieczne do zastosowania art. 32 VATU. W konsekwencji organy podatkowe nie będą uprawnione do szacowania podstawy opodatkowania w opisanych we wniosku transakcjach.
Dyrektor IS w Poznaniu podzielił stanowisko spółki w interpretacji indywidualnej z 21.5.2014 r., ILPP2/443-183/14-4/MR. Wskazał on, że art. 32 VATU odwołuje się wprost do przepisów określających prawo podatnika, tj. podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Podmioty pozostające w stosunku pracy i nieprowadzące działalności gospodarczej z założenia nie dysponują prawem do odliczenia VAT w zakresie wydatków ponoszonych w związku z wykonywaną pracą.
Po pewnym czasie interpretacja została jednak zmieniona z urzędu. Minister Finansów uznał bowiem, że organy podatkowe w stanie faktycznym opisanym we wniosku będą uprawnione do zastosowania art. 32 ust. 1 VATU zarówno w przypadku oferowania świadczeń po obniżonych cenach pracownikom spółki, jak i jej zleceniobiorcom. W jego opinii związek z nabywcami ma bezpośredni wpływ na ustalone wynagrodzenie z tytułu sprzedaży, a nabywcom nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Minister Finansów odmiennie zatem zinterpretował fakt, że pracownicy i zleceniobiorcy nie są podatnikami, o których mowa w art. 15 VATU. Uznał on, że ta okoliczność nie sprawia, iż znajdują się poza regulacją ustawy. Stwierdził natomiast, że są podmiotami, którym nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. W konsekwencji w przypadku sprzedaży po cenach niższych niż ceny rynkowe świadczeń opodatkowanych właściwe jest zastosowanie art. 32 ust. 1 pkt 1 VATU. Gdyby natomiast świadczenia podlegały zwolnieniu – art. 32 ust. 1 pkt 2 VATU.