Należy zauważyć, że skoro w momencie rozpoczęcia wywozu towarów znany jest już jego ostateczny nabywca, co – uwzględniając treść umowy, z której wynika prawo odbiorcy do dysponowania towarem w sposób autonomiczny, bez konsultacji ze skarżącą – pozwala spojrzeć na opisaną we wniosku transakcję jako jedną, rozciągniętą w czasie WDT.
Wyrok NSA z 21.9.2018 r., I FSK 1500/16
Komentowane orzeczenie dotyczyło polskiej spółki, która w ramach prowadzonej działalności dokonuje dostaw wafli na rzecz kontrahenta z Wielkiej Brytanii. Spółka zobowiązała się do dostarczania towarów do magazynu ulokowanego na terytorium Belgii w taki sposób, by utrzymać w nim odpowiedni poziom towarów. Polska spółka jest odpowiedzialna za transport towarów z Polski do magazynu w Belgii. Przedmiotowy magazyn jest obsługiwany przez podmiot trzeci niebędący stroną transakcji, który specjalizuje się w świadczeniu usług logistycznych. Towary są magazynowane w Belgii przez okres nie dłuższy niż 3 miesiące i nie są poddawane podczas magazynowania żadnej obróbce, poza drobnymi usługami takimi jak: pakowanie. Koszty magazynowania ponosi polska spółka.
Brytyjski odbiorca wysyła informację do spółki o zamiarze pobrania określonej ilości towarów, a następnie organizuje transport towarów z Belgii do Wielkiej Brytanii i obciąża tymi kosztami polską spółkę. Dodatkowo belgijska firma logistyczna przekazuje polskiej spółce szczegółowe raporty, z których wynika, jakie towary i w jakim dniu zostały wywiezione z magazynu. Po otrzymaniu takiego komunikatu polska spółka organizuje kolejny transport towarów do magazynu belgijskiego w celu utrzymania umówionego poziomu zapasów.
Spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, w celu potwierdzenia, że przedmiotowa transakcja, stanowi jedną dostawę, tj. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów z Polski do Wielkiej Brytanii. Organ podatkowy uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe.
Sprawa trafiła do WSA, który podzielił ocenę organu podatkowego, zgodnie z którą prawo do rozporządzania towarami jak właściciel następuje dopiero w Belgii – w momencie poboru towaru z magazynu. Wobec tego, zdaniem WSA, polska spółka powinna zarejestrować się do celów VAT w Belgii, by rozpoznać przesunięcie w ramach własnego przedsiębiorstwa z Polski do Belgii. Spółka wniosła skargę kasacyjną.
Naczelny Sąd Administracyjny zgodził się ze stanowiskiem spółki, uznając, że przedmiotową dostawę towarów, mimo jej dwuetapowego charakteru, należy uznać za jedną nieprzerwaną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów z Polski do Wielkiej Brytanii. Sąd wskazał, że istotny dla sprawy jest fakt, że już w momencie wywozu towarów z Polski znany jest jego skonkretyzowany odbiorca z Wielkiej Brytanii. Konsekwentnie, skoro towary nie zmieniają swych właściwości podczas krótkoterminowego magazynowania na terytorium Belgii, to odmowa uznania takiej dostawy za jednolitą ma wyłącznie formalistyczny charakter, nieuwzględniający jej ekonomicznego sensu. Naczelny Sąd Administracyjny powołał się również na podobieństwo uproszczeń stosowanych przy wykorzystaniu magazynów typu call of stock oraz fakt, że podatkowe organy belgijskie wskazały na brak obowiązku rejestracji do celów VAT w Belgii.
Komentarz
Orzekając w sprawie, NSA słusznie skoncentrował się na ekonomicznym przebiegu transakcji, w konsekwencji czego bez cienia wątpliwości uznał, że w przedmiotowej sprawie złożenie towaru w magazynie na terytorium Belgii nie przerywa ciągłości dostawy wewnątrzwspólnotowej. Jak zauważył NSA, czasowe zatrzymanie towarów w innym państwie członkowskim nie może samo w sobie stanowić kluczowego argumentu przeciwko uznaniu transakcji za jednolitą. Konsekwentnie, w kontekście pozostałych aspektów, m.in.:
1) faktu, że dostawa jest dokonywana wyłącznie na rzecz jednego, znanego odbiorcy, w ściśle określony umową sposób oraz
2) faktu, że towary podczas magazynowania nie zmieniają swoich właściwości, należy uznać dostawę za nieprzerwaną.
Ponadto NSA, przedstawiając uzasadnienie, powołał się również na decyzję belgijskich organów podatkowych, zgodnie z którą polski dostawca w związku z dokonywanymi dostawami do magazynu na terytorium Belgii nie ma obowiązku dokonywania rejestracji dla celów VAT w Belgii. Jak słusznie wskazał NSA, polskie organy podatkowe nie mogą pomijać w swojej ocenie decyzji wydanych przez obce organy podatkowe, zwłaszcza jeżeli wiążą się one ze sposobem raportowania transakcji w dwóch krajach członkowskich. W przedmiotowej sprawie pominięcie tej decyzji może prowadzić do postawienia podatnika w absurdalnej sytuacji, w której polskie organy podatkowe będą oczekiwały jego rejestracji w Belgii, podczas gdy belgijskie organy podatkowe mogą jej odmówić.
Wyrok NSA jest bardzo ważnym orzeczeniem dla przedsiębiorców dokonujących dostaw wewnątrzwspólnotowych. Jednocześnie warto zaznaczyć, że podejście zaprezentowane przez NSA w omawianym wyroku nie jest regułą. Przykładowo NSA w wyroku z 10.2.2017 r. (I FSK 628/15) wydał orzeczenie stojące w opozycji do komentowanego. Zgodnie z nim podatnik nie miał prawa do stawki 0% przy eksporcie towarów w przypadku przerwy w transporcie na terytorium innego państwa członkowskiego.
Opracowanie i komentarz: Anna Zapotoczny-Woźniak,
konsultant
Komentarze przygotowali eksperci z PwC |  |
