Podmiot, który uzyskał prawo ochronne na znak towarowy w drodze decyzji Urzędu Patentowego, ale jak twierdzi Minister Finansów prawa tego nie nabył, musiałby w celu uzyskania możliwości amortyzowania tego prawa, zbyć je innemu podmiotowi, a następnie nabyć je od niego. Oczywiste jest, iż rezultat wykładni art. 16b ust. 1 pkt 1 PDOPrU prowadzący do takich wniosków jest całkowicie nieracjonalny, a co najistotniejsze, nie wynika z treści tego przepisu, a więc jako taki jest nieprawidłowy.
Wyrok WSA w Łodzi z 7.8.2014 r., I SA/Łd 414/14
Do Dyrektora Izby Skatowej w Łodzi (dalej: DIS, organ podatkowy) wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie amortyzacji znaku towarowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: PDOPrU). W przedstawionym przez wnioskodawcę stanie faktycznym, wnioskodawca zawiera umowy, na podstawie których nabywa prawa do produktów leczniczych. W szczególności przedmiotem umów może być nabycie praw z dokonanego w Urzędzie Patentowym zgłoszenia znaku towarowego.
Na tle powyższego stanu faktycznego wnioskodawca zadał pytanie, czy od momentu uzyskania prawa ochronnego do znaku towarowego może on wprowadzić prawo ochronne do znaku towarowego do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonywać od niego odpisów amortyzacyjnych.
Zdaniem wnioskodawcy amortyzacji może podlegać prawo ochronne do znaku towarowego, a nie sam znak towarowy. W związku z tym odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od momentu rejestracji znaku przez Urząd Patentowy – nawet w przypadku gdy podatnik nabył prawo z dokonanego w Urzędzie Patentowym zgłoszenia znaku towarowego.
Dyrektor IS uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe. Organ podatkowy uznał, że w przypadku nabycia praw ze zgłoszenia znaku towarowego wnioskodawca nie będzie uprawniony do wprowadzenia do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych prawa ochronnego do znaku towarowego po wydaniu przez Urząd Patentowy decyzji o rejestracji znaku i nie będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego do znaku towarowego. W uzasadnieniu swojego stanowiska organ podatkowy wskazał, że art. 16b ust. 1 pkt 6 PDOPrU pozwala na zaliczenie do wartości niematerialnych i prawnych tylko praw ochronnych do znaków towarowych, które istnieją już w dniu ich nabycia. Innymi słowy, tylko nabycie zarejestrowanego (a nie: zgłoszonego do rejestracji) znaku towarowego stanowi nabycie prawa ochronnego do znaku towarowego podlegającego amortyzacji. W innym wypadku dochodzi do wytworzenia znaku towarowego.
Spółka zaskarżyła przedmiotową interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi (dalej WSA w Łodzi, sąd I instancji), który uznał skargę za zasadną.
Sąd I instancji wskazał, że nabycie prawa ze zgłoszenia znaku towarowego i późniejsze nabycie prawa ochronnego do znaku towarowego w wyniku wydania decyzji przez Urząd Patentowy to dwa odrębne zdarzenia, które nie muszą być sobie przeciwstawiane. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wskazał w szczególności na uzasadnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z 30.1.2014 r., II FSK 400/12, w którym NSA uznał, że z wykładni literalnej, systemowej czy też celowościowej nie wynikają podstawy do uznania, że w terminie „nabyty”, użytym w art. 16b ust. 1 PDOPrU nie mieści się uzyskanie przez podatnika prawa ochronnego do znaku towarowego w drodze konstytutywnej decyzji Urzędu Patentowego.
Komentarz
Stanowisko WSA w Łodzi jest zgodne z aktualnymi poglądami sądów administracyjnych w kwestii możliwości amortyzacji prawa ochronnego do znaku towarowego w sytuacji, gdy podatnik nabył znak towarowy w trakcie rejestracji, po zgłoszeniu do Urzędu Patentowego, ale przed wydaniem decyzji nadającej prawo ochronne.
W komentowanym wyroku WSA w Łodzi uznał, że brak możliwości uznania za wartość niematerialną i prawną prawa ochronnego do znaku towarowego nabytego poprzez uzyskanie decyzji Urzędu Patentowego (a więc w drodze innej niż nabycie już zarejestrowanego znaku towarowego) prowadziłoby do sytuacji, którą sąd ocenił jako nieracjonalną. Sąd wskazał, że w takiej sytuacji podatnicy dokonujący rejestracji znaku towarowego musieliby uzyskane prawo ochronne zbywać i ponownie nabywać – i dopiero tak „nabyte” prawo wprowadzać do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych. Istotnie, w przypadku nabycia prawa z rejestracji znaku towarowego, a więc sytuacji prawnej określonej w PWP, która następnie może doprowadzić do wydania decyzji o rejestracji znaku towarowego, podatnik nabywa określoną wartość. Następcze nabycie prawa ochronnego do znaku towarowego jest bezpośrednio związane z wydatkami, jakie podatnik poniósł na nabycie znaku towarowego. W związku z tym możliwość amortyzacji tak nabytego znaku towarowego od momentu rejestracji odzwierciedla ekonomiczny sens transakcji nabycia znaku towarowego w trakcie rejestracji.
Naczelny Sąd Administracyjny, a za nim WSA w Łodzi wskazały również, że adresat decyzji wydanej przez Urząd Patentowy „nabywa” prawo ochronne do znaku towarowego, w wyniku wydania tej decyzji. Należy się zastanowić, czy takie rozumienie „nabycia” zaprezentowałby sąd również na tle innego stanu faktycznego, w szczególności w przypadku uzyskania prawa ochronnego do znaku towarowego przez podmiot, który znaku tego wcześniej nie nabył.
Opracowanie i komentarz: Katarzyna Gawor, starszy konsultant
Komentarze przygotowali eksperci z PwC |  |
