Piwo w rozumieniu Taryfy Celnej to piwo otrzymywane ze słodu. Oznacza to, że słód jest podstawowym składnikiem. Wyrób, którego podstawowym składnikiem jest syrop glukozowy, a nie słód, nie jest „piwem” objętym pozycją CN 2203.
Wyrok WSA w Łodzi z 6.2.2014 r., III SA/Łd 847/13
Komentowany wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym:
Firma zajmująca się produkcją napojów alkoholowych złożyła w urzędzie celnym wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku akcyzowym.
W wyniku kontroli podatkowej przeprowadzonej u podmiotu stwierdzono, że stosował on niewłaściwą pozycję CN dla nowo produkowanych wyrobów (do tej pory klasyfikował wyrób do pozycji CN 2303 „Piwo otrzymywane ze słodu”, natomiast zdaniem organu powinien był klasyfikować do pozycji CN 2206 „Pozostałe napoje fermentowane”) i tym samym stosował niewłaściwą stawkę podatku akcyzowego. Powyższe było konsekwencją stwierdzenia, że do produkcji wyrobu wykorzystywano jako główny składnik syrop glukozowy, a nie słód. Naczelnik odmówił stwierdzenia nadpłaty, a w uzasadnieniu stwierdził, że aby wyrób mógł być klasyfikowany do pozycji CN 22o3, słód musi być głównym składnikiem wykorzystywanym do jego produkcji. Natomiast z wyliczenia procentowego udziału poszczególnych surowców wykorzystywanych przez podatnika do nastawu brzeczki produkowanego wyrobu wynika, że ekstrakt słodowy wynosi 7,31%.
Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy tę decyzję. Organ odwoławczy powołał się między innymi na pismo Ministerstwa Finansów, zgodnie z którym nie można uznać na piwo napoju alkoholowego, w którym zasadniczym składnikiem podlegającym fermentacji są surowce niesłodowe, a także opinię, w której wskazano, że dla klasyfikacji napoju jako „piwo otrzymywane ze słodu” wystarczające jest, aby surowce słodowane stanowiły więcej niż 50%.
W skardze do WSA podatnik zarzucił, że przepisy prawa nie określają maksymalnego ani minimalnego udziału procentowego poszczególnych składników wykorzystywanych do produkcji piwa. Zdaniem podatnika przy klasyfikacji powinno się brać pod uwagę charakter gotowego produktu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę. Sąd wskazał, że już z samego tytułu pozycji CN 2203 wprost wynika, że piwo w rozumieniu Taryfy Celnej to piwo otrzymywane ze słodu. Oznacza to, że słód jest podstawowym składnikiem. Powyższe potwierdza, że wyrób produkowany przez skarżącego nie jest „piwem” objętym pozycją CN 2203, ponieważ jego podstawowym składnikiem jest syrop glukozowy, a nie słód.
Komentarz
Na potrzeby poboru akcyzy stosuje się klasyfikację odpowiadającą Nomenklaturze Scalonej (CN). Oznacza to, że określenie kodu CN wyrobu jest kluczowe dla jego klasyfikacji na potrzeby akcyzy oraz zastosowania odpowiedniej stawki akcyzy.
Nieprecyzyjne brzmienie przepisów powoduje powstawanie sporów dotyczących klasyfikacji, które – podobnie jak omawiana sprawa – mają często charakter ocenny. Obowiązek dokonania klasyfikacji, a tym samym wyliczenia podatku akcyzowego w odpowiedniej wysokości, leży po stronie podatnika. W praktyce można posiłkować się Wiążącymi Informacjami Taryfowymi (dalej: WIT) ustalającymi właściwy kod Taryfy celnej dla określonego towaru. W opisywanej sprawie podatnik produkował napój, który klasyfikował jako mieszaninę piwa oraz napoju alkoholowego. Właśnie piwo będące składnikiem wyrobu jest przedmiotem sporu w komentowanym wyroku.
Przepisy akcyzowe przy definiowaniu piwa odwołują się do Nomenklatury Scalonej, zgodnie z którą pozycja CN 2203 obejmuje piwo produkowane ze słodu. Jednocześnie ani przepisy unijne, ani polskie nie określają minimalnego ani maksymalnego udziału określonych surowców używanych do produkcji wyrobu. Brak jest także jasnych wytycznych, jak należy rozumieć określone pojęcia (np. referencji do którejś z Polskich Norm). Organy, powołując się między innymi na wyjaśnienia do Taryfy Celnej, uznają, że tytuł pozycji CN 2203 oznacza, że słód musi być głównym surowcem używanym do produkcji piwa, a syrop glukozowy może być jedynie dodatkiem. Jednocześnie organy posługują się wyrażeniem „zmiana charakteru” produkowanego wyrobu, nie definiując, co należy rozumieć przez taką zmianę.
Pewną wskazówką może być w tym zakresie wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej C-150/08, zgodnie z którym o utracie charakteru można mówić, jeżeli wyrób utracił smak, zapach i wygląd napojów klasyfikowanych do danego kodu CN. Wydaje się zatem, że nie dochodzi do „zmiany charakteru”, w sytuacji gdy obiektywnie nie da się odróżnić gotowego wyrobu od piwa produkowanego ze słodu. Mając w ręku gotowy wyrób, nie jesteśmy w stanie stwierdzić, w jaki sposób go wyprodukowano.
Mając jednak na względzie trudności z klasyfikacją wyrobu, zasadne wydaje się posiłkowanie się WIT (w tym również wydanymi dla podmiotów w innych krajach).
Na marginesie należy stwierdzić, że Minister Finansów, dostrzegając problem z klasyfikacją wyrobów na potrzeby akcyzy, proponuje w projektowanej ustawie deregulacyjnej instytucję Wiążących Informacji Akcyzowych, odpowiednika WIT na potrzeby akcyzy.
Opracowanie i komentarz: Ada Marciniak, konsultant
Komentarze przygotowali eksperci z PwC |  |
