Sąd Najwyższy uznał, że dopuszczalne jest zatrudnienie osoby podejmującej pracę w służbie cywilnej nie po raz pierwszy na czas określony. Rygorom art. 251 KP podlega natomiast zawarcie kolejnych takich umów.
Zgodnie z art. 251 KP zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne z zawarciem umowy na czas nieokreślony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę na czas określony, a przerwa między nimi nie przekraczała miesiąca.
Sytuacja w służbie cywilnej jest nieco odmienna. Mianowicie z osobami podejmującymi pracę w służbie cywilnej pierwszy raz zawiera się umowę na czas określony, w czasie której zobowiązane są do odbycia służby przygotowawczej.
Na te uregulowania powołał się Wacław B. Jako że procedura przygotowawcza, którą miał przejść, przedłużała się, zawarto z nim drugą umowę na kilka miesięcy. Trzeciej nie było. Powód uważał, że już pierwsza umowa powinna być zawarta na czas nieoznaczony i domagał się sądowego ustalenia nawiązania takiego właśnie stosunku pracy. W Inspekcji Weterynaryjnej pracował od 1975 r. na różnych stanowiskach i z pewnością nie podejmował tego rodzaju pracy po raz pierwszy.
Sąd Rejonowy pozew oddalił, a Sąd Okręgowy powziął wątpliwość, czy dopuszczalne jest zawarcie z takim pracownikiem umowy na czas określony i czy nie należy jej zakwalifikować jako stałej.
Zdaniem SN takiego pracownika można zatrudnić na czas określony. Stosunki w służbie cywilnej mają charakter mieszany - pracowniczo-służbowy - z przewagą elementów ogólnopracowniczych. Można z takim pracownikiem zawrzeć kolejne umowy na czas określony. Jeżeli będzie to trzecia umowa i byłyby spełnione przesłanki z art. 251 KP, to przekształci się ona z mocy prawa w umowę na czas nieokreślony.
Uchwała SN z 18.11.2004 r., II PZP 10/04
